Achthonderd kilogram liefde

Deze ochtend rijd ik naar een vaste klant in de buurt van Utrecht. Ze heeft een nieuw ‘projectpaard’ en wil graag weten hoe verder te gaan met de grote merrie.
Via een kennis is zij aan dit enorme paard gekomen. De kennis zat met de handen in het haar. Ze had al veel gedokterd, wat tot op heden weinig resultaat had gebracht. Financieel was de koek op en zo kwam het dat de grote merrie uit nood bij de nieuwe eigenaresse terecht kwam.

Het gaat om een Tsjechisch trekpaard, een imposante verschijning! Het eerste dat me opvalt is dat de merrie veel zachter is dan ze er op het eerste gezicht uitziet. Haar lichaam ziet er robuust en stoer uit, maar van binnen voelt het aan alsof ze overrompeld is en zelfs wat angstig. Zo van ‘wat gaat er nu weer met mij  gebeuren, waar gaan we deze keer naar toe?’  Ze laat me lange ritten en trailers zien. Samen met het angstige gevoel dat het elke keer maar weer afwachten is waar ze terecht gaat komen. 

Bij navraag blijkt dat het paard is geboren in Tsjechië, daarna vervoerd naar Nederland, waar ze op een behoorlijk niveau aan de start werd gebracht op dressuurwedstrijden. Verrassend voor mij, gezien het ras, ik meen dat ze Z1 liep. Vervolgens is ze op transport terug naar Tsjechië gegaan om daar een veulen te krijgen. Na het afspenen van haar veulen is de merrie weer opgehaald om in Nederland verkocht te worden. 

Geen wonder dat ze lange reizen en vele trailer ritten laat zien waar ze innerlijk nogal angstig van werd. Ze laat me een enorme benauwd gevoel voelen en vanuit een ingeving spreek ik uit dat ze het benauwd heeft en misschien zelfs echte luchtwegproblemen heeft. De nieuwe eigenaresse bevestigt dat ze veel moet hoesten en onverklaarbaar benauwd is. Ze is al door de dierenarts  behandeld, dat hielp iets maar het is niet helemaal weg. 

Ondertussen mag ik van deze merrie haar benauwdheid ervaren. De ademhaling is hoog en angstig en blijft steken op haar hartchakra. Bibberend en nog steeds in die hoge ademhaling illustreer ik aan de eigenaresse hoe deze merrie zich van binnen voelt. Een gevolg van het vele reizen en de (prestatie)verwachtingen. Het is moeilijk te zien aan de buitenkant van het paard, dat hoort ook wel bij het type trekpaard. Deze paarden tonen hun emoties niet gemakkelijk fysiek. 

Ik ga werken op haar hartchakra. Er komt lucht en het gaat stromen. “Achthonderd kilo liefde,” roep ik spontaan. Ze laat me nu haar eigen karakter voelen; werkwillig, zeer loyaal en uiterst betrouwbaar. Daarbij heeft zij een, voor de ruiter, zeer comfortabele galop. De eigenaresse bevestigt dat ze heel fijn en mooi kan galopperen. “Ze zit als een huis”, voegt ze daaraan toe. 

De merrie is nog niet uitgesproken en heeft het over de kennis waar zij vandaan kwam, nadat ze verkocht was in Nederland. Ze laat me voelen hoe overbezorgd deze persoon was en dat het paard naast benauwdheid daardoor ook huidproblemen ontwikkelde. Ik krijg kale plekken en wondjes in beeld met de woorden ‘te dicht op mijn huid’. Haar hele systeem gaf aan ‘laat me even met rust’. Ik zie op dit moment geen huidproblemen en informeer ernaar. Het paard bleek inderdaad met huidproblemen te zijn aangekomen. De nieuwe eigenaresse heeft dit behandeld en haar een tijdje in de weide laten lopen. Het lijkt nu goed te gaan. Ik geef aan dat ik niet verwacht dat deze terug komen.

​De merrie mag nu recreatiepaard zijn, een fijn bosritten paard dat machtig kan galopperen! Ze heeft nu lucht en ruimte in haar emotionele systeem en is daarmee ook weer fysiek in orde.

​

---