![]() Door een eigenaresse werd mij gevraagd om eens te kijken naar haar merrie. Ze had dit mooie dressuurpaard nog maar een half jaartje geleden gekocht. Ze had een probleem met de aanleuning tijdens het rijden. Er was al een tandarts geweest, een zadelpasser en een bitfitter en zelfs de osteopaat had al twee behandelingen gegeven. Zij en haar instructrice stonden voor een raadsel. Waarom protesteert deze jongedame zo enorm, wanneer alleen al de teugel wordt opgepakt? Gelukkig is de eigenaresse een geduldig type die op onderzoek gaat. Ze vroeg mij om eens goed naar haar paard te komen kijken. “Je hebt een behoorlijk mishandeld projectje aangeschaft”, zeg ik vrijwel meteen. Het paard maakt goed contact, haar stem is zacht en klinkt erg jong. Het doet me denken aan een verlegen pubermeisje. Ze heeft niet echt uit mogen groeien en is al op jonge leeftijd beleerd met groot fanatisme. Ze was toen nog geen drie jaar. De merrie laat mij haar ‘oorspronkelijke staat van zijn voelen’. Het is een zacht paard, intelligent, dat houdt van genuanceerdheid en schoonheid. Mijn aandacht wordt direct getrokken naar haar hoofd. Ze laat mij voelen dat haar tongbeen vast zit, evenals haar nek. Ze klemt met haar kaken en doet aan tandenknarsen. Ik voel een overweldigend ingehouden verdriet opkomen. De merrie zegt: "Ik snap niet wat ze mij aangedaan hebben!" Ze laat mij beelden zien van een vastgeknoopt hoofd, met de kin op de borst en het achterbeen dat er onder moest. Ze laat weten: “Ik had een slap lijf en wat er van me gevraagd werd, kon mijn lichaam helemaal niet.” In no time moest dit paard voor de verkoop klaargestoomd worden, want tijd is geld. Bij haar kaken krijg ik een beeld van een wolfskies te zien. Het bit in de mond en druk op de teugels deed ontzettend zeer. Om onder haar pijn uit te komen, trok ze haar rug hol en ontwikkelde ze een behoorlijke onderhals. Emotioneel gezien is de pijn vastgezet in haar lichaam en wel op twee plekken. In de eerste plaats rond haar hoofd en mond, daar kun je nu ook bijna niet aankomen. Ze verwacht dan erge pijn, zelfs nu dat niet meer zo is, omdat de wolfskies is verwijderd door de tandarts. Ik stel de eigenaresse voor om een tijdje zonder bit te rijden. Een bitloos hoofdstel is voor nu de beste oplossing om weer vertrouwen te krijgen in de mensenhand. “Op wat druk op mijn neus reageer ik ook wel", hoor ik dan zachtjes. Ze voegt eraan toe: "Ik ben jong en weet eigenlijk niet hoe ik echt moet lopen." De merrie bedoelt daarmee dat zij niet heeft geleerd zelfstandig op vier benen te lopen. Ik adviseer de eigenaresse om de achterbenen te masseren voor het rijden. Het paard beseft nauwelijks dat ze achterbenen heeft, laat staan dat die kunnen dragen. De tweede plek waar de spanningen van het gebeuren bij de vorige eigenaren zijn vastzet, zijn de darmen. Zodra het paard denkt dat er pijn aankomt, trekt zij haar buik op/in. De emotionele stress slaat ze op in de darmen. De merrie krijgt al een halve emmer SpeediBeet (geweekte bietenpulp) per dag. Het is goed om daar een hele emmer per dag van te maken. Het is niet alleen gezond voor de darmen, het is tegelijk een geruststellend papje. Vergelijk het maar met een huilende baby die je voor het slapen gaan een warm flesje melk geeft. Zo werkt dat ook bij het paard. Dit paard is met grof geschut ingereden om als mooi dressuurpaard voor de snelle handel te dienen. Het is een zeer loyaal paard, dat werkwillig is en verbinding zoekt met haar eigenaresse. Dat zijn mooie basisingrediënten om het vertrouwen weer te herstellen en een mooi team te worden. Dat zal tijd kosten, maar tijd en geduld heeft deze eigenaresse wel! Deze blog is op 11 december 2018 verschenen op www.paardenplein.nl
0 Comments
6/22/2019 0 Comments Ik kies jou!![]() Famke gaat, maar voordat ze dat doet loopt ze nog even naar Lavinas, een PRE Andalusiër van negen jaar. Ze hinniken zacht naar elkaar en snuiven in elkaar neus. Even komt de gedachte op dat Famke mijn volgende paard heeft uitgezocht. De eigenaresse zit met haar handen in het haar met deze zeer zenuwachtige merrie. Het grote probleem is opstappen en aanraken. We spreken af dat ik een paar weken zal kijken of ik wel contact kan maken met Lavinas. Wellicht dat ik haar daarna overneem. Het opstappen is inderdaad een flink probleem. Er is veel lef voor nodig. Het lijkt meer op rodeo dan dat het een schoonheidsprijs verdient. Dan op een ochtend tijdens het oefenen, doet Lavinas echt lelijk en dreigt me gericht te trappen. Tja, wat nu? Ik zoek een fijn paard om mee buiten te rijden. Een eerlijk en betrouwbaar dier. Als ik een dag later op Equiday een bekende tegen het lijf loopt, vertelt die dame mij dat ze een poosje geleden een andalusische merrie heeft opgevangen om aan te sterken. De merrie, Abbygail, is nu te koop. “Eigenlijk wil ik graag dat zij naar jou gaat,” zegt de dame. Abbygail is een merrie van zes jaar, ze komt uit Spanje en is nog maar kort onder het zadel. Ze is intussen goed aangesterkt en toont een zeer evenwichtig karakter. We spreken af dat ik kom kijken en gebeurt het. Er is een half jaar lang niets met haar gedaan. Als het zadel erop ligt en ik wil opstappen, staat ze keurig stil te wachten. Ze is nuchter, eerlijk, vriendelijk en moedig. Abbygail gedraagt zich voorbeeldig en blaast me in mijn gezicht. We hebben een deal. Abbygail is dat fijne ‘buitenritten paard’ wat ik zoek. En zo gebeurt het dat we afspreken dat ze op 4 mei op haar nieuwe locatie, hier bij mij in Lochem, wordt afgeleverd. ![]() En Lavinas dan? De eigenaresse weet het niet meer, begrijpt haar paard niet en overweegt om haar de handel in te sturen. AUW.. dat doet zeer en ik maak me over deze beslissing ongerust. De zeer zenuwachtige Lavinas vindt niet zo gemakkelijk een goed huis. Ze is een binnenvetter, zeer gevoelig en gedijt alleen bij rust en regelmaat. Omdat mijn paarden budget op is, mag ik Lavinas overnemen voor een habbekrats. Bij de handelaar zou ze er ook niet meer voor krijgen is de redenatie. Met een bonzend hart besluit ik het te doen. In de wetenschap dat zolang Lavinas van mij is, zij in goede handen is. En zomaar ineens bezit ik twee prachtige Spaanse dames! Het voelt als een rijk bezit. Lavinas hoeft niet te verhuizen, die woont al op de mooie locatie in Lochem. Vanaf de dag dat Abbygail aankomt en de twee paarden elkaar in de weide ontmoeten, zijn zij direct al vriendinnen. Vanaf dag één lopen de dames samen op in de weide. “Tjee wat bijzonder,” zegt een stalgenoot, “alsof zij het weten dat ze bij elkaar horen en bij dezelfde eigenaar.” En we gaan aan het werk. Abbygail ontpopt zich als een ware puber die nog wel het een ander uitprobeert. En Lavinas is vanaf het moment dat ze van mij werd, veranderd in positieve zin. Inmiddels kan ik opstappen, na een paar rondjes de spanning er uit te te laten lopen aan de longe. En kwaad zijn, dat heeft ze nooit meer gedaan. Ik kies jou! Dat hebben deze beide dames dan ook gedaan. |
Klik hier om te bewerken.Klik hier om te bewerken.
AuteurMaandelijks verschijnen er twee verschillende blog updates op de website van de Heldere Kijk; één ‘Casus blog’ over een reading of healing van een paard, en een ‘Theorie blog’ waarin ik uitleg hoe het ‘lezen’ van paarden werkt. Archieven
March 2024
|