In het noorden van het land tref ik een mooie Fries aan. Het gaat al een tijdje niet zo lekker, zegt de eigenaresse. Ze vraagt zich af of zij samen wel een geschikt combinatie zijn. 

Het paard laat me in eerste instantie hoofdpijn voelen. Het chakra, dat het derde oog heet, staat veel te ver open en draait op volle toeren. Dit chakra zit op het voorhoofd tussen beide ogen. Wanneer deze te actief draait ziet een paard alles. Hij verkeert dan in een toestand van continu super alert zijn en kan daar hoofdpijn van krijgen. 

In het bos is de Fries ergens van geschrokken. Zo erg dat hij overeind kwam en zijdelings achterover viel. De val was een grote mentale klap voor zowel paard als amazone. De schrik zit er eigenlijk nog steeds in, ook al is het een poosje geleden. Een osteopaat zal zijn hoofd en nekwervels nakijken en ook aandacht besteden aan het klemmen van de kaak en het ‘brok-in-de-keel-gevoel’. 

Deze imposante Fries dacht altijd dat hij erg sterk was. Ondanks dat hij heel hard en imposant kan draven, zijn zijn achterbenen helemaal niet zo sterk. Hij vertelt mij dat hij nooit echt heeft leren ontspannen. Het was al een rillerig paard, en dat is alleen maar erger geworden. Dit komt mede doordat hij vertrouwde op zijn eigen sterke lijf, wat niet zo sterk bleek te zijn. Nu zit de schrik nog steeds opgeslagen in zijn lijf.
 
De gebeurtenis heeft zowel hem als zijn eigenaresse onzeker gemaakt. Omdat deze Fries stoer en imposant overkomt, heeft hij zijn onzekere en angstige karakter verborgen weten te houden. Hij leek sterk en zelfverzekerd, maar in werkelijkheid waren vertrouwen en ontspanning niet aanwezig.
Nu durft hij niet meer te vertrouwen op zichzelf. Ook niet op zijn eigenaresse, omdat zij ook onzeker is geworden door de val.

Echter is hij wel dol op zijn eigenaresse, want hij wordt super verzorgd en liefdevol behandeld. Samen mogen zij nu gaan oefenen in ‘zekerder’ worden van binnenuit.
Ik adviseer hen om weer even bij nul -op de grond – te beginnen om de basis van vertrouwen en een goede band te hervinden.
Dan zegt de Fries: ‘Wij zijn samen onderweg’.

Deze blog is op 19 november gepubliceerd op www.paardenplein.nl

Deze ochtend rijd ik in de Achterhoek om op bezoek te gaan bij een Haflingermerrie. Het is het eerste paard van deze mevrouw. De Haflinger is aangekocht als gezinspaard en kinderpony, voor mennen en buitenritten. Alleen loopt het allemaal wat stroef. De eigenaresse voelt wel dat er iets aan de hand is, maar weet niet zo goed waar te beginnen.

Bij aankomst valt het me op dat het de merrie loperig is en maar ‘door sjouwt’. Als je niet beter zou weten, denk je aan een onopgevoed, drammerig paard. Ik voel direct dat dat niet de intentie van dit paard is en dat ze redenen heeft om zich zo te gedragen. De merrie is erg onrustig, dus we laten haar eerst lopen in de paddock. Daar laat ze mij voelen hoe zeer en stijf ze is. Als een plank gaat ze de bocht door. Ik krijg een ontzettend zere rug en pijn in mijn kaken. Ik hoor mijzelf roepen: "Maar ze kán helemaal niet fijn lopen!"

"Deze merrie heeft haar hele leven erg hard gewerkt", zeg ik, "en in commerciële zin is zij goed uitgebuit."
Bij het uitspreken van de waarheid terwijl mijn handen rusten op de derde chakra van het paard (waar je ik en je karakter huizen) komt nu enige rust. Het blijkt dat zij voor het grootste deel van haar leven fokmerrie is geweest.
Ze heeft maar liefst acht veulens gehad en was een bijzonder goede en loyale moeder. Maar na tijdens het zogen van ieder veulen werd zij graatmager. Ze 'gaf zichtzelf weg'.  Toen het negende veulen werd gepland 
was ze op. Ze bleef gust en werd om die reden verkocht aan een manege.

De merrie zat niet lekker in haar vel en begon te drammen en sterk te worden. Omdat ze iedereen ondersteboven trok, was het geen geschikt manegepaard. Gelukkig voor deze lieve merrie kwam zij via een kleine tussenhandelaar bij de huidige eigenaresse terecht. Die nam de tijd om eens goed naar het dier te kijken. Dat heeft voor deze merrie echt het verschil gemaakt.

Na een healingsessie voelt de Haflinger opgelucht en veel meer in balans aan. Ik heb alle chakra’s gecontroleerd, ze draaien de juiste kant op en zitten op de juist plek. Ik adviseer naar aanleiding van de zere kaken een bezoek aan de paardentandarts.
Nadat de tandarts is geweest, krijg ik te horen dat er twee wolfkiesjes zijn verwijderd. Logisch dat zij het bit vastpakte, ze was nog nooit naar de tandarts geweest.

Vanwege de vele bevallingen adviseerde ik een consult met een chiropractor, omdat haar bekken scheef stond. Ook voelde het alsof er iets met haar SI-gewicht niet goed zat. De chiropractor bleek er best wat werk aan te hebben. Gelukkig voor de merrie staat haar bekken nu weer recht.  Ze is nu duidelijk op haar plek. Ze is rustig, ontzettend lief, geniet van alle aandacht en is heel braaf onder het zadel.
Voor deze Haflinger maakte onze sessie letterlijk een wereld van verschil! 

Deze blog verscheen in oktober 2020 op www.paardenplein.nl