Niet zo lang geleden reed ik over een zandweg naar een mooie stal op de Veluwe. Een oude boerderij met meerdere stallencomplexen, gevuld met dressuur- en springpaarden. Ik kom hier voor een donkerbruine, hoog in het bloed staande KWPN-gefokte ruin van acht jaar. Het is een prachtig paard, laten we hem ‘Freedom’ noemen. “Hij wil niet fatsoenlijk op de wasplaats staan”, zegt zijn eigenaresse. “Soms gaat het wel, en soms helemaal niet.” Als er ook andere paarden op de was/poetsplaats staan is de staat hij rustiger. De klacht waarvoor de eigenaresse belde is dat de ruin niet stil staat, heel onrustig is en steeds maar weer in een voorwaartse beweging weg wil. Dat kan natuurlijk niet als hij vast staat. Dus gaat Freedom huppen op de plaats. Op dit soort momenten verloor zij wel eens haar geduld en zonk de moed haar in de schoenen. Na een rustige kennismaking met de mooie ruin liepen wij naar de was/poets plaats. Het paard werd vastgezet met een touw aan weerskanten van het halster. Het eerste dat me opviel is dat de ruimte hol klonk. “Waar zijn wij in de stallen”, vroeg ik. De poetsplaats blijkt geplaatst te zijn in de oude melkkamer. Tijdens de kennismaking buiten had ik al aangeven dat Freedom erg gevoelig is voor geluid, en helemaal voor lawaai. Dat bleek te kloppen. Bij harde geluiden, bijvoorbeeld het leegkiepen van een aanhanger, kon dit paard helemaal verstijven. We zijn niet lang op de poetsplaats als ik het al weet. "Het ligt niet aan je paard. Naast het feit dat de ruimte hol klinkt en galmt wanneer er mensen praten, hangt er ook een hele nare, beklemmende sfeer." De eigenaresse van de stal was ook in de ruimte aanwezig, bezig met haar eigen paard. Omdat ik niet wist hoe zij tegen mijn werk aan keek vroeg ik de eigenaresse van Freedom, laten we haar Kristel noemen, even mee te lopen naar het erf. Ik vertelde haar dat ik het helemaal benauwd kreeg in die ruimte, dat er een sfeer van dood en verderf heerst, en vreselijke angsten. “Het klinkt misschien vreemd maar ik zie hier alleen maar dode varkens die gruwelijk om het leven zijn gekomen. Ook is er hier ten tijde van de oorlog een moord gepleegd in de melkschuur”, lichtte ik mijn gevoel toe. Kristel keek me aan, liep naar de eigenaresse van het hele complex en vroeg naar de geschiedenis. Zij vertelde dat er op deze plek een tijd geleden een hele varkensschuur is afgebrand, alle varkens die daarin verbleven zijn levend verbrand. Gedurende WOII verbleven er veel onderduikers op de boerderij. In de melkkamer heeft zich daar iemand verhangen. “Maar dat is al heel erg lang geleden allemaal,” besloot zij haar verhaal. Echter als ik als mens het elektromagnetische veld, dat uit zeer kleine energiedeeltjes bestaat, kan waarnemen, kan een zeer sensibel paard als Freedom dat helemaal. De astrale lagen van negatieve emoties ballen samen en kunnen nog jarenlang blijven rondhangen. Freedom reageerde op het elektromagnetisch veld dat verbonden werd met zijn eigen energie. Deze storing trok hem uit zijn evenwicht, uit het zogenaamde ‘rechte midden’. Het paard kon er in deze situatie niets aan doen. Door deze uitleg begeep Kristel wat er aan de hand was. Gelukkig stond de eigenaresse van de stal ervoor open om de oude melk schuur in de toekomst te reinigen. Dat is fijn want het verlangen naar ‘verlossing’ is vaak even groot als de angst. Tot die tijd heb ik Kristel geadviseerd om de was/poetsplaats zoveel mogelijk te mijden en geduldig te zijn met haar paard. De stal had ook nog een andere poetsplek, daar kon zij gaan oefenen met stilstaan. Zo zie je, de oorzaak van ongewenst gedrag kan vele verschillende oorzaken hebben. Aandachtig luisteren is attent zijn, met al je vezels!
1 Comment
|
Klik hier om te bewerken.Klik hier om te bewerken.
AuteurMaandelijks verschijnen er twee verschillende blog updates op de website van de Heldere Kijk; één ‘Casus blog’ over een reading of healing van een paard, en een ‘Theorie blog’ waarin ik uitleg hoe het ‘lezen’ van paarden werkt. Archieven
March 2024
|