Casus: Niet ieder paard is geschikt als coachingspaard

Steeds vaker worden paarden ingezet als ‘hulp’ bij coaching aan mensen. Naast dat het paard betrouwbaar moet zijn, om de veiligheid van mensen zonder paardenervaring te waarborgen, zijn er nog vele andere eigenschappen die een paard moet bezitten om een goed coachingspaard te zijn. Dit werd heel duidelijk bij Sjoukje, een Friese merrie. 

Een nieuw thema voor mij. Sjoukje zei: “Het dragen van menselijke emoties is  een last!” Uiteraard moet een paard tijdens een coachingsessie zijn ‘paardentaal’, duidelijk laten zien, het is prettig als een paard sensitief is. Maar dat dragen van menselijke emoties een last is, is voor mij een nieuw inzicht dat ik graag met jullie wil delen. Voor Sjoukje is het namelijk dé reden om van een lief en betrouwbaar paard te veranderen in een narrig en onbetrouwbaar dier voor mensen. 

Ik moest even zoeken met Sjoukje. Omdat ik dit nog niet eerder bij de hand heb gehad en ik niet direct begreep waar ze naartoe wilde. Als eerste kwam bij mij binnen een blok op de maag. Een beetje maagpijn, dat ik in eerste instantie uitlegde als letterlijk ‘pijn in haar maag’. Tegelijkertijd voelde ik ook dat ik nog niet helemaal juist zat. Ze koppelde haar maag aan werken en aan mensen. Bij werkelijke maagpijn voel ik zelf vaak oprispingen en geen ‘baksteen op mijn maag. 

Een paar dagen later ben ik opnieuw met Sjoukje in gesprek gegaan. Weer die baksteen op mijn maag! Een heel naar, zwaar en opgeblazen gevoel.  Het eerste wat zij zei was: “ Ik heb geen zin om je te dragen!”  
Sjoukje is boos en laat mij zien dat zij als hulp ingezet wordt ten behoeve van de mens. Sjoukje zegt: “Ik vind het misplaatst, men maakt misbruik van mijn goedheid en geduld.” Hoewel het hard klinkt wat zij zegt, begrijp ik haar goed. Sjoukje is een behoorlijk gesloten paard, ze is geen allemansvriend, ze is een harde werker. Zij houdt van eenvoud en kan helemaal niets met al die emoties. Ze kan er simpelweg niet mee uit de voeten. 
Ze heeft een groot uithoudingsvermogen en ‘kropt’ andermans emoties op. Tot het moment dat zij niet meer weet wat er mee aan te moeten en dan ontploft zij. Zo uit het niets, lijkt het, maar dat is dus niet waar. 

---

​Sjoukje heeft weinig woorden nodig en houdt van no nonsens. Ze is wat gesloten en fysiek ook niet zo communicatief. Ze geeft aan dat zij haar ongenoegen wel heeft laten zien. Door te gaan knarsetanden. In mijn oren hoor ik het geknars van haar zich verbijtende kaken. Ze zegt: “Wees eens voorzichtig met me.” Zij vindt dat ze niet in dienst staat van jan en alleman en ervaart het als respectloos. (Mede omdat er iets van haar gevraagd wordt wat zij niet goed kan.)

Het past niet bij haar karakter en ze kan er niet mee uit de voeten. Sjoukje is wat eigenwijs en heeft een sterk karakter. Ze houdt van:  duidelijkheid, een 1-op-1 relatie, een nuchtere leidinggevende en vooral van lichamelijk hard werken. Lekker draven in het bos laat ze me zien, dressuuroefeningen die geestelijke arbeid van haar vragen zijn ook helemaal goed! Maar met emotionele arbeid kan zij met haar nuchtere hardwerkende karakter niet uit de voeten!

Mocht je coachingsessies geven met behulp van paarden, kijk dan niet alleen naar betrouwbaarheid van het paard, maar ook naar de emotionele belastbaarheid. Het blijkt dat niet ieder paard de menselijke emoties aankan. Voor vragen hierover kun je terecht bij De Heldere Kijk.

---