Casus 'De Toverballen collectie'

​In de vroege ochtend stap ik in de auto richting Waardenburg. Ik ben door een dame gevraagd om haar stal te bezoeken om te kijken naar het psychische welzijn van haar, “toverballen collectie”, zoals zij ze noemt. Een groep van acht paarden van verschillende rassen.
​
Onderweg mediteer ik in de auto en vraag mij hardop af waar ik terecht zal komen. Er komt een voskleurige merrie binnen, een oudere Engels Volbloed. Zij zegt: "Ik ben blij dat je komt, want ik heb je wel wat te vertellen”. En zie een western-achtige stal voor me. Ik ben benieuwd of mijn beeld correct is.

---

De ontvangst is heel hartelijk en bij binnenkomst word ik begroet met een zacht gehinnik. Dat is ze! Een bruine vos kijkt mij aan. Het blijkt inderdaad een Engels Volbloed merrie te zijn. Even twijfel ik, omdat ik voel dat de merrie die er naast staat ook aandacht wil. De eigenaresse heeft vooral een vraag over dit paard, een Tinker x Welsh merrie. Maar zij is meer gesloten en kijkt de kat nog wat uit de boom.

Ik geef aan dat ik graag als eerste met de Volbloed merrie wil beginnen. Zij staat te popelen om haar verhaal te doen.
​Rose wordt uit haar stal gehaald. Zij is al 20 jaar, en ondanks de jarenlange liefdevolle verzorging bij haar huidige eigenaresse, begint zij haar verhaal over toen zij twee jaar oud was. Ze laat mij zien dat zij in die tijd is overrompeld bij het zadelmak maken. Zij werd opgezweept om harder te gaan en heeft vele klappen geïncasseerd. Het is een heel angstig, gejaagd en verzenuwd gevoel dat zij nooit echt heeft kwijt kunnen raken. "Vroeger was ik mooi", zegt zij met verdriet in haar stem. "Maar ik ben zo afgeragd, en nu ben ik oud en lelijk."

---

De vraag van deze wijze merrie is of ik kan helpen de innerlijke nervositeit bij haar te helen. ‘Kun je me helpen dat los te laten?’ Mijn handen glijden intuïtief over haar lichaam. Haar hoofd zakt. De angst heeft zich vastgezet in haar darmen die spontaan beginnen te borrelen. Ze gaapt bijzonder veel. Haar ogen gaan dicht en haar hele hals zakt nog meer. Als of er een prop vrij schiet, schieten er bij mij tranen in ogen gevolgd door een diepe zucht.
​
Ze heeft er nog nooit in haar leven zo ontspannen bij gestaan zegt de eigenaresse. Het paard staat los in de stal met het halstertouw losjes over haar hals als ik hoor: ‘Dank je wel!’ 

---