Een prachtige Duits gefokte vosmerrie in Oostenrijk

Blij verrast was ik, toen ik werd gebeld door een Nederlandse dame die met haar gezin in Oostenrijk woont. Of ik ook naar Oostenrijk wilde komen voor een consult met haar paard. Het toeval wilde dat ik deze zomer op vakantie zou zijn vlakbij Salzburg. En laat zij daar nu heel dichtbij wonen. Een beetje trots op mijn eerste buitenlandse klant accepteerde ik de opdracht. 

Ook al gaat het maar om één paard, off we go! Het zal een gezellige middag worden met veel helderheid voor de eigenaresse over het verleden van haar merrie. 
​
Als ik het paard voor het eerst zie, is het eerste dat, bijna automatisch, zeg: “Zij heeft al veel gezien en meegemaakt in haar leven. Ze voelt aan als een jaartje of vijf, je hebt haar bij een handelaar gekocht. Ze is een heel zachtaardig paard, maar zeker geen ‘mietje’.” De merrie blijkt net zes jaar geworden te zijn, en komt inderdaad bij een handelaar vandaan. Ze mag nog terug maar dat wil de eigenaresse niet, ondanks wat lastig gedrag en een lichte Franse stand van één voorbeen.
​
De eigenaresse maakt zich daar zorgen over en vraagt of dit paard wel geschikt is om leuke dressuurproeven mee te rijden. Ze heeft in Nederland altijd op vrij hoog niveau dressuur gereden. Hoewel zij nu iets minder fanatiek is, en met meer plezier wil werken met dit nieuwe paard, is het wel haar intentie om te starten op dressuurwedstrijden. Het voelt helemaal niet aan alsof de kleine slag in de beweging een punt gaat zijn. Wanneer het paard lekker loopt en goed getraind is, zal dat helemaal wegvallen, vertel ik haar. Haar man is het met me eens en voor de eigenaresse is het een opluchting!  

---

Gaandeweg de behandeling kom ik maar liefst zes verschillende plekken tegen waar dit paard is geweest. Bij haar fokker heeft zij goede jaren gekend. Haar eerste chakra, de staartwortel, is goed geaard. Gelukkig! Dat verklaart waarom ze wel getraumatiseerd is maar niet gebroken. 

Ze is verkocht om naar een andere fokker te gaan, die vanwege haar goede papier met haar wilde fokken. De eigenaresse weet dat zij één of twee veulens heeft gehad. In de beelden die ik door krijg, kom ik niet verder dan één veulen. Het moet een zeer zware bevalling zijn geweest. Ik krijg beelden door dat het spannend is geweest of moeder en kind er doorheen zouden komen. Ondanks het feit dat niemand daar aan wat kon doen, was de hele bevalling een groot trauma. Ze blijft maar zeggen dat ze dacht dat ze doodging en erg veel pijn had. 
​
Als fokmerrie werd ze niet goed genoeg bevonden, dus hup, naar een handelaar. Daar is zij verkocht aan iemand die haar graag wilde klaarstomen. Zadelmak maken en doorverkopen. Ze laat me beelden zien van een vastgeknoopt hoofd. De huidige eigenaresse, die haar nog maar een half jaartje in bezit heeft, vertelt mij dat ze in het begin niet aan haar oren mocht komen. 

Tijdens de behandeling komt er over dit adres veel boosheid tevoorschijn vanwege de onrechtvaardige behandeling die dit paard heeft moeten ervaren. Ze is zo boos dat ze mij beelden laat zien dat ze heeft gevochten. Ze werd gevaarlijk, dus hup opnieuw naar een handelaar. 
En daar kwam de huidige eigenaresse in beeld. Gelukkig zegt het paard. “Ik heb erop vertrouwd dat zij mij wel zou zien!”
​
Ik vertel de eigenaresse dat dit paard echt vraagt om samenwerking, om enig geduld omdat de merrie zelf ook nadenkt over de gevraagde oefeningen. Ze laat me voelen dat ze haar emoties inhoudt. Ze houdt haar adem in en wanneer het teveel wordt, ontploft ze. De eigenaresse herkent dat en ze geeft aan het paard dan altijd ‘lucht’ te geven. Dit zal met de tijd veel beter worden en omdat de huidige eigenaresse oprecht met dit paard wil samenwerken zal het ongetwijfeld een top combinatie worden!

---