Weet jij wel hoe ontzettend radeloos ik ben geweest?

Deze ochtend reis ik af naar Wageningen. Het dressuurpaard staat buiten en kijkt me aan. Als een echte kat uit de boom kijker en met enig argwaan voel ik hoe hij aan het scannen is. Wat kom je doen en ga je me zeer doen? Op afstand laat ik hem even en zeg, “onderzoek maar even”, “de mensen hier zijn nog aan het voorbereiden namelijk”. Hij laat me opluchting voelen voor de innerlijke ruimte die hij krijgt.
Er is namelijk nog wat reuring over, koffie, hooi halen voor het paard en een krukje, want het is geen klein paard.  Ik vraag aan de eigenaresse waarom ik er voor hem ben. Het is meer een openingsvraag waarop ik de energie en concentratie kan bouwen als ik het paard hoor zeggen, “ik heb een hele zere onderrug”!
Zijn “nieuwe mens” heeft hem nog maar 2 jaar echt in haar bezit maar kent hem wel al langer. De vraag gaat over wat dit dier nog leuk vindt, wil en kan.
​
Op het moment dat ik naast hem ter hoogte van zijn schoft ga staan, gaat hij in de achterwaarts en hoor ik.  “Ik wil je in mijn zicht hebben! Ik moet je in mijn vizier houden want je weet het maar nooit met mensen”!
Ik geef hem groot gelijk (erkenning). Kijk, zegt hij, “zo argwanend heb ik moeten zijn in mijn leven”!. “Ja zeg ik, je hebt het ontzettend zwaar gehad, je bent misbruikt en uitgebuit en dat spijt mij enorm! Een diepe zucht volgt.
De toestemming was dáár om aan zijn schoft te mogen zitten om iets te checken. Hij heeft perioden in zijn leven vreselijke honger gekend. De huidige eigenaresse dacht dat met geld te maken had. Maar het was ook zeker zo dat ze hem schraal hielden opdat hij niet de puf had om zijn “wild” te doen. Het is een extreem loyaal paard dat echt met liefde voor zijn baas werkt. “In dat opzicht heeft hij nooit wild gedaan, anders dan soms heel hard wegrennen! Hoewel het een dressuur gefokt paard is voelt hij meer aan als een renpaard. En laat dat nu net het grote probleem zijn.
Abrupt krijg ik te horen, het lijkt op kissing spine maar dat is het niet. Het is wel beschadigd die onderrug. De eigenaar heeft inderdaad het paard op de foto gehad en daar konden zij geen kissing spines waarnemen. In de tussentijd ben ik met mijn handen langs alle chakra’s aan het gaan en luister naar hem.  Hij laat me zien dat hij als veulen, met zijn moeder de trailer moest. Toen de trailer ging rijden en het begon te hobbelen is hij in extreme paniek geraakt. Dubbel gevouwen tussen de schotten heeft hij klem gelegen! Daar is de blessure ontstaan en de ruggenwervels onherstelbaar is beschadigd! Tijdens rijden kreeg hij soms enorme pijnscheuten waardoor hij als een blinde ging rennen. Dit is het begin van vele mishandelingen. Zo is hij onder meer te werk gesteld in een manege. Ze dachten als hij zoveel moet werken dan verleert hij dat blind rennen wel! Hij laat me voelen hoe hij op zijn tandvlees liep en zegt; “weet je wel hoe ongelofelijk radeloos ik ben geweest”? Ik voel een enorme golf van wanhoop stromen, zijn buik pompt op en neer, neusgaten wijd en vloeistof uit de neus loopt. Ik ben alleen maar met hem  en houd hem “vast” als hij heel hard moet huilen.
Dan vraagt hij wil je ook wel even aan mijn hoofd zitten (derde oog) het voelt namelijk zo strak. Terwijl ik met mijn handen zijn voorhoofd een healing geef, is de eigenaresse diep ontroerd bij het zien hoe deze grote vriendelijk reus zich overgeeft en zijn ogen sluit.
Plots krijg ik het beeld van een bezem. Ik zeg “ze hebben een bezem op zijn kop kapotgeslagen”! Ontzet van afschuw zegt hij vol verontwaardiging “ik vond dat zó stom, zó achterlijk”!! Ik heb totaal niet begrepen waar ik dat aan verdiend had”! De eigenaresse is in tranen en zegt dat ze weet dat hij ooit een operatie heeft moeten ondergaan om de houtsplinters uit zijn voorhoofd te verwijderen!
Dit alles had te maken met het trailer laden wat levenslang een probleem voor dit paard is. Niet zo zeer het veulen trauma was een probleem dan wel het evenwicht en balans houden was het échte probleem op de trailer!
“Met alle respect maar voor een dressuurpaard is het nog al een houten klaas”, zeg ik. De eigenaresse lacht en beaamt dat hij altijd een soort van warm moet draaien en balans wel een dingetje is inderdaad.
Tot slot mag hijzelf wensen doorgeven want de huidige eigenaresse wil alleen maar fijn met hem zijn van af nu. Nou die heeft hij zegt hij verheugd! Hij wil veel buiten (had veel op stal gestaan). Hij wil veel hooi! (Dit i.v.m. oude maagklachten en de angst dat de maag opnieuw gaat opspelen) Wil prima reizen maar wel met vrachtwagen. (Voor zijn balans). Wil geen dressuur meer!! Maar recht toe recht aan rustig over het strand lijkt hem heerlijk!! Hij lacht. Gaan we doen, zegt zijn mens!​

---